Hielke Kramer

Vandaag heb ik een piano gekocht. Het is een oude vergeelde met lelijke stickers op de voorkant en een barst in het hout. Op de bovenkant zit een brandvlek alsof er een asbak op heeft gestaan.
Een oud vrouwtje met een enorm appartement op de Prinsengracht deed hem weg omdat haar man was overleden. Ze vertelde trots dat de piano nog vlàk voor het overlijden van haar man gestemd was.
“Wanneer mijn man overleden is? Ik geloof tien jaar geleden.. ach ja.. tijd betekent niet zoveel meer op mijn leeftijd..”
Als ik de verhuiskosten betaalde mocht ik hem gratis meenemen.

Enkele ruwgebekte mannen hebben hem van de Prinsengracht naar de Rijnstraat versleept. Daar staat hij dan in mijn voorkamer, in stilte te wachten op wat komen gaat. Ik heb het oude vrouwtje moeten beloven dat ik de piano met liefde zal bespelen, en die belofte heb ik dan ook met plezier gemaakt. Hij mag er oud en versleten uitzien, maar hij is van mij en ik ga er mijn best voor doen om er de lieflijkste melodieën aan te ontlokken.
Lees verder

Zoals de meesten in deze wereld ben ik opgegroeid met een absoluut geloof. Een aantal basiswaarheden waaraan je niet eens het idee hebt te twijfelen omdat ze gewoon als een paal boven water staan. In tegenstelling tot de meesten bestaat dit geloof bij mij echter niet uit een religie, maar uit een bestuursvorm; De Democratie.

De Democratie vind ik als bestuursvorm net zo’n prachtige theorie als het Communisme een economische is; een beeldschoon ideaal van het gelijk delen van verantwoordelijkheden. Zoals bekend begon de democratie inmiddels alweer een tijdje geleden in de stadstaat Athene waar de heerser Solon de kiem legde voor de moderne democratieën. Het basisidee is dat niet een enkeling of een klein groepje beslist, maar dat iedereen een even grote stem heeft in de beslissingen die er gemaakt worden. Als de voorkeur van de meerderheid wordt gevolgd, zo dacht men, dan zal de wereld voor de meeste mensen een betere worden. Net zo simpel als het logisch klinkt, zou je je toch voorstellen dat er geen weldenkend mens op aarde zou zijn die tegen de democratie is. Los van de vraag of ikzelf al dan geen weldenkend mens ben, ben ik toch ook wel wat nadelen gaan zien van de democratie.
Lees verder

Wij als mensen vinden onszelf best wel belangrijk, en dat is natuurlijk niet zonder reden. We hebben de bestaande flora zo aangepast en gemanipuleerd dat we altijd precies kunnen eten wat we willen, we zijn de grootste vijand van vrijwel alle dieren op aarde en we hebben alles in cijfers weten uit te drukken, waarvan het meest wonderbaarlijke nog de uitvinding van de cijfers zelf is. Daarnaast kunnen we ons buiten onze planeet bewegen en hebben we technologie gecreëerd waarmee we vanaf elke plek op aarde sekslijnen kunnen bellen. Om het plaatje af te maken zijn nagenoeg alle religies het erover eens dat het oppermachtige wezen dat het heelal heeft geschapen direct tot óns spreekt via boeken, profeten, en beelden. Heel vreemd is het dus niet om ervan uit te gaan dat wij het centrum van het heelal zijn.

Lees verder

Ik heb er wel eens over nagedacht en ik ben er toch echt over uit; het lijkt mij hélemaal niks om dakloos te zijn. Tuurlijk, het is jaloersmakend als je ze lekker lui in het zonnetje ziet liggen met een fris blik bier in de hand. Vaak ook, zitten ze in het Vondelpark omgeven door goede vrienden de avonturen te bespreken die ze de afgelopen tijd hebben meegemaakt. En als klap op de vuurpijl doen ze ook nog iets waar menig artiest van droomt; betaald worden om lekker muziek te maken. Lees verder

Op een zonnige dag zit er een man aan de oever van een beeldschoon meertje te vissen. Een econoom loopt langs en werpt na even toegekeken te hebben eens een blik in het meertje. Hij ziet dat het meertje tjokvol met vis zit en vraagt waarom de visser niet een grotere hengel koopt. De visser vraagt verbaasd waarom hij dat zou doen.
“Omdat je dan nóg meer vis kan vangen, die je dan allemaal kan verkopen!” roept de econoom enthousiast.
“Maar waarom zou ik dát doen?” vraagt de visser weer.
“Omdat je met het geld dan een bootje kan kopen en op het midden van het meer nóg meer vis kan vangen om te verkopen!”
De visser herhaalt wederom zijn vraag; “maar waarom zou ik dát dan doen?”
“Omdat je dan een grotere boot kan kopen en mensen in dienst kan nemen om nóg meer vis te vangen!”
Verbaasd vraagt de visser nogmaals; “maar waarom zou ik dát in hemelsnaam doen?!”
“Omdat je dan uiteindelijk álles kan doen wat je wil!” jubelt de econoom enthousiast.
“Maar”, zegt de visser, “ik dóe al lang wat ik wil. Ik zit  hier in het zonnetje met een hengel in mijn hand, te genieten van het vissen!”

Gisterenavond zat ik na het vuurwerk van Sail in een bar aan de Piet Heinkade. Voor mij stond een gekreukt blik bier en naast mij zat een Franse vent. Alhoewel onderhoudend, was het gesprek niet erg vlot te noemen. Toch nam onze conversatie een aardige wending toen de vraag ter sprake kwam welke levensvisie ik er op nahield als ik die niet baseerde op een religie. Likkebaardend begon ik mijn standaard betoog wat ik tegen elke Christelijke zieltjesverzamelaar en cirkelredenerende Jehova getuige heb afgestoken. Lees verder

Een tijdje geleden las ik een boek waarin een paar van de ideetjes van onze vriend Friedrich Nietzsche werden uitgelegd. Zo kwam ik erachter dat alhoewel hij de term niet bedacht heeft, hij wel verantwoordelijk is voor het bekend maken van het woord “übermenschen”. De meeste mensen kennen het woord als synoniem voor Ariër zoals gebruikt door de Nazi’s. De originele betekenis heeft echter niets met het zich-beter-voelen-dan-je-naasten te maken.

Lees verder

Van jongs af aan werd mijn allerliefste familie al gek van de hoeveelheid vragen die ik had; Waarom valt een vliegtuig niet naar beneden? Wie is er eigenlijk de baas? Waarom heet een lieveheersbeestje een lieveheersbeestje? Waarom bestaan er oorlogen? Waar is de kluts als ik hem niet kwijt ben? Waarom zitten er zestig minuten in een uur, waarom niet gewoon honderd? Waarom spreekt niet iedereen op de wereld gewoon Nederlands? …en ga zo nog maar even door. Zo heb ik ondertussen een indrukwekkende stapel boeken vergaard met titels als; “Encyclopedie van Onwetenswaardigheden”, “Is er een beest dat wespen eet?”, en “Groot lexicon van nutteloze feiten (666 dingen die u niet wilt weten)”.

Ondanks deze overvloed aan feiten, waarvan de meesten inderdaad volledig willekeurig en voornamelijk nutteloos zijn (Hoe landt een vlieg op het plafond?), blijft mijn hersenpan zich toch altijd verwonderen over deze wereld. Vanaf de kleinste details (kies jij in de trein voor de bovenste verdieping of de onderste, en waarom?), tot de grootst godsonmogelijk voorstelbare zaken (waarom gaat de tijd relatief langzamer als je heel hard beweegt?).

Mijn vragen zijn echter behalve nutteloos, voor mij persoonlijk ook erg prangend. Ik móet ze gewoon stellen, en ik móet er gewoon over nadenken. Teneinde de mensen om mij heen eens te ontzien, heb ik dus besloten om dit blog te openen alwaar ik zowel mijn foto’s als mijn vragen met eenieder zal delen die dit aanschouwd. Zodoende dat ik hier van tijd tot tijd mijn persoonlijke beslommeringen en hersenspinsels zal spuien, waar mijn foto’s ook een product van zijn. Reacties zijn altijd welkom, zowel vragen als antwoorden, en zowel positieve uitingen als het spuien van jullie weltschmerz.

Hielke