Hielke Kramer

(Verhaal uit d’oude doosch ten tijde van mijn reis naar Ecuador in 2005)

Voordat ik deze gewaagde onderwerpen begin wil ik alle personen die eventueel geschokt en/of beledigd zouden kunnen zijn door radicale uitspraken jegens god danwel godsdienst in het algemeen, alsmede open taal over sex en minderjarige prostituees, met klem verzoeken om door te scrollen naar de horizontale lijn verder in dit bericht of hier te klikken voor een passendere website.

Alle andere personen welkom ik tot de wereld zoals ie is, en Hielke´s kijk daarop.

Ik heb altijd veel gesprekken met mijn madre waar ik hier bij woon, Maria genaamd. Alle voor hun, óf voor mij controversiele onderwerpen hebben de revue al wel gepasseerd; homo´s, sex, god, het huwelijk, puta´s, racisme etc. etc. En alhoewel Maria héél erg open en vrij is voor Ecuadoriaanse begrippen, komt uiteraard tóch haar culturele kijk op het leven meestal wel weer om de hoek kijken.

Om te beginnen met homo´s; dat is een ziekte. Ik begon er zelf een keer over omdat ik me afvroeg hoe ze daar nou over dachten. Maria (en het overgrote deel van de bevolking) vindt dat gay´s ziek zijn en daarom niet meer begrijpen wat aantrekkelijk is. Grappig is ook om te weten dat homosexualiteit tot en met 1998 illegaal was in de grondwet. Dit brengt ook weer een interresant feitje mee, namelijk dat de gehele huidige grondwet van Ecuador slechts 7 jaar oud is! Dat legt ook meteen uit waarom dit land zo instabiel is als de uitspraken van hun president, maar daarover later meer.
We komen weer even terug op de maricones, muerde almohadas, sopla nucas, badeas, traga sables of masca secos, wat allemaal zoiets als teringflikker of kutfaggot betekend. Ik had een keer een gesprek met een meisje (Veronica) en haar broer zat er ook bij met zijn vriendin. We kwamen op het feit dat je hier nog militaire dienst hebt. Alleen als je ziek, slap of misselijk bent hoef je niet te gaan. Of als je homo bent kan je natúúrlijk ook niet gaan. Die “natúúrlijk” ontging mij een beetje, maargoed, daar ging het niet om. Iedereen van de hogere klasse koopt dus gewoon de betreffende leger-dokter om. Mijn vraag was dus de volgende: waarom zeg je niet gewoon dat je homo bent? Das toch veel gemakkelijker én goedkoper dan een dokter omkopen om je te laten afkeuren? Ik weet in ieder geval wel dat in Nederland vrijwel elke student zou zeggen dat ie homo was in plaats van iemand om te moeten kopen en papieren te moeten vervalsen. De betreffende broer van Veronica, Jaime, werd lichtelijk aangebrand en vond het toch logisch dat ie dat niet had gezegd: “hij was het immers niet!” verklaarde hij met een lichtelijk hulpeloos stoer-proberen-kijken blik naar zijn vriendin en zus. Ik vertelde hen dat ik homo´s fantastisch vond (hun ogen knalden bijna uit hun koppen), immers: meer vrouwen voor mij! (hartelijk gelach).
Maar wat blijkt? Als je homo bent en dat zegt, moet je dus een soort examen afleggen. Wat de vragen daarin waren wist Jaime niet (wederom stoer kijkend), maar het waren vragen over of je homo was enzo. Ik stel me er zoiets bij voor als: “val je op mannen?” en “vind je vrouwen vies en zou je nooit sex met ze willen hebben?”. Maar dit blijft natuurlijk gissen gezien geen enkele zichzelf respecterende man in Ecuador je zal vertellen dat ie dat examen heeft gedaan. Maarja, als je dus homo blijkt te zijn word dat geregistreerd bij al je gegevens: naam, achternaam, geboortedatum, homo of niet, geboorteplaats, lengte, nationaliteit etc. etc. Als je het land wil verlaten moet je altijd een “permiso de salida” hebben. Ikzelf moet die ook halen. Als homo heb je dus meer problemen om een “permiso de salida” te krijgen. Een baan krijgen word moeilijker en nog bij je familie aankloppen (vrijwel het belangrijkste in deze cultuur) kan je wel vergeten. Een dokter omkopen is dus tóch een beter idee…

Het volgende onderwerp van dit verhaal zal zijn: sex in het algemeen en de verschillende rollen van mannen en vrouwen daarin. Het is heel simpel verdeeld. Een man die veel vrouwen heeft is stoer, en een vrouw met meer mannen is een regelrechte hoer. Dat wordt ze danook echt in hun gezicht ingewreven, en met een naam als bijvoorbeeld Cristina “Puta” Gallegos is je leven geen pretje meer. Mensen praten (lees roddelen) hier namelijk verschrikkelijk veel. Ik sta daar gelukkig totaal buiten gezien ik een buitenlander ben. Ik hoor er wel eens wat over, maar ik meng me er ook gewoon niet in. Anyway, punt is dat vrouwen serieus maagd moeten zijn wanneer ze trouwen. Ik heb meerdere verhalen gehoord over huwelijken die binnen een week werden ontbonden omdat de man erachter kwam dat de betreffende vrouw geen maagd was. In tegenstelling tot dit, móeten mannen veel ervaring hebben. Het is zo erg dat in de Indigena cultuur de jongens wanneer ze 15 worden en nog maagd zijn, ze door hun vader naar de hoeren worden gestuurd.
Dit heeft 2 functies zo vertelde mijn moeder. Om te beginnen is dat om te verkomen dat ze homo worden. Als ze geen poes om hun bezwete pik krijgen zouden ze wel eens kunnen gaan denken dat de kont van een kerel veel beter is. De tweede functie is dat het ook een pluspunt is als je trouwt en je veel vrouwen hebt gehad. Het ideale koppel is een vrouw die maagd is en een man die zoveel vrouwen heeft geneukt dat zijn pik het bijltje er al bijna bij neergooit. Dan rijst natuurlijk al snel de vraag: als de mannen sex móeten hebben, en de vrouwen het niet mogen, met wíe hebben de mannen dan sex? Ik vroeg mijn madre eerst of het waar was van die 15 jarige Indigenas en de hoeren. Nadat zij dit volmondig had bevestigd kwam mijn vraag met wie de mannen dan sex hadden. Dat kunnen toch niet allemaal hoeren zijn?? 1 seconde verder kwam mijn vraag met wie haar zoon eigenlijk voor het eerst sex had gehad:

een hoer dus……

Dat wil zeggen, ze vertelde dat hij al 15 was en nog stééds geen sex had gehad. Toen heeft haar broer dus, vriendelijk als ie is, een 17 jarige Venezolaanse $20 betaald om hem te benaderen in een bar en daarna de ballen uit zijn broek te blaffen. Een orgasme later was Marcelo een échte man geworden. Haha. Marcelo is inmiddels 32 en heeft een vrouw en 3 kinderen. Ik wilde meteen naar hem toe rennen om hem te vragen hoe dat nou is, ontmaagd worden door een hoer?! Maria stopte mij met lichte paniek in haar stem; hij weet nog steeds niet dat ze betaald werd. Ik ging dus weer rustig zitten om door te vragen. Blijkt dat daarna die Venezolaanse verliefd op hem werd. Ze belde de hele tijd, maar omdat Maria wist wie ze was zei ze continue dat hij niet thuis was en dat het misschien beter was niet meer te bellen. Ik begreep niet waarom. Als er liefde in het spel is moet je het toch laten gaan? Nee zo is het dus niet. Zij was namelijk van een lagere klasse, en daarom slechts goed om vol te blaffen. (Even ter herinnering; dit is nog steeds mijn madre van 60 waar ik hier mee praat) Daar komt ook meteen de aap uit de mouw met wie de mannen dan sex moeten hebben als de vrouwen maagd moeten blijven; met vrouwen van lagere klassen. Het systeem werkt dus zo: de mannen van de hogere klassen neuken terwijl ze jong zijn zoveel mogelijk vrouwen/puta´s van lagere klassen, om daarna te trouwen met een maagd van hun eigen klasse.

Ziek als je het mij vraagt…

Dit bracht bij mij namelijk weer meteen de volgende vraag op: vind je dat dan niet denigrerend? Ik bedoel, iedereen heeft toch zijn eigenwaarde? Hoe kan je denken dat het zomaar gerechtvaardigd is als je wat doekoe geeft? Dat meisje had toch ook een moeder? Hoe moet die zich gevoeld hebben? Ze was godverdomme 17! Niet eens volwassen! En dat voor 20 schamele dollars!?!?
Anyway, na een reactie van “zo gaat dat hier” ben ik gefrustreerd naar boven gerend en iets anders gaan doen om mijzelf even af te leiden. Ik word af en toe namelijk helemaal gék van hun “zo is het nou eenmaal” reacties. Aan de andere kant natuurlijk ook wel begrijpelijk. Ze hebben hier hun hele leven gewoond, het is altijd zo geweest, en er komt geen enkele verandering in. Dus voor hen is het inderdaad: “het is nou eenmaal zo”..

En dan nu: God. Recentelijk is mijn geloof in, alsmede mijn respect voor god en godsdienst nog verder gedaald dan het al was. Beter gezegd: Ik kots op religie. Een ander gesprek met Maria ging namelijk over religie. Ik heb er met haar veel gesprekken over gehad, maar deze sloeg alles. Weet je, ik vind het altijd fantastisch als mensen een soort rust of vrede kunnen vinden in hun religie. Ik vind het ook goed als ze een verklaring kunnen vinden voor dingen die onverklaarbaar zijn zoals: de hemel, het leven na de dood, en het leven opzich. Het is minder als ze goedpraterij vinden voor dingen die simpelweg niet goed zijn (in mijn ogen dan, laten we het niet ál te ethnocentrisch benaderen). Maria vroeg mij namelijk of ik mijn vrouw zou respecteren als ze katholiek was. Mijn antwoord was natuurlijk dat ik dat uiteráárd zou respecteren. Ik heb totaal respect voor andermans dingen en waar ze in geloven zolang ze er anderen maar geen schade mee aanrichten. Máár, mijn punt was wel dat ik mijn kinderen niet katholiek op zou kunnen voeden. Ik kan mijn kinderen niet iets vertellen wat ik zelf niet geloof (op Sinterklaas en de Kerstman na dan), dat zou in mijn ogen immers liegen zijn. Mijn voorbeeld daarbij was dat het net zoiets zou zijn als dat zij aan haar kinderen zou vertellen dat god níet bestaat. Een reactie was natuurlijk meteen dat god wél bestond. Aangezien Maria helemaal fan van mij is geeft ze dan meteen het voorbeeld waar ik dan denk mijn mensenkennis, mijn uiterlijk en mijn “vorm van zijn” vandaan te hebben. Bovendien hadden we het aan god te danken dat wij daar zo lekker thee zaten te drinken en genoten van het leven. Dat alles, alléén maar door god. Hij is imers “Da Man”!
Maar het gaat allemaal niet over míj, of over háár, of over jóu. Hoe zit het dan met die mensen die hier allemaal op straat leven? Dacht god over hen: “tjonge, die mensen maak ik maar eens lekker arm, zodat ze helemaal niets hebben en schoenen moeten poetsen van de mensen die ik wel cool vind”? Ik betwijfel het ten zeerste. Als god zo’n persoon is vind ik hem de naam “god” niet waard. Eerder zielig schemiel. Racist. Vooroordeler. Iemand zonder liefde of vergevingsgezindheid, eigenschappen die ze Hem toch altijd toeschrijven. Als je bidt tot god zou Hij je toch vergeving moeten schenken. Ik heb zelf nog nooit gebeden tot god en tóch zat ik daar met haar, thee te drinken, in een mooi huis, met lekker eten, en alles wat mijn hartje maar begeerde. Maria vond, kort samengevat, dat het allemaal gerechtvaardigd was. Mensen van de straat zijn van de straat omdat ze dat ergens aan te danken hebben. Het zijn slechte mensen. Óf ze slaan hun vrouwen, óf ze zijn alcoholisten, óf ze zondigen op andere manieren. Het is níet omdat ze al van kinds af aan schoenen moesten poetsen of fruit moesten dragen of iets dergelijks en daardoor geen geld nóch tijd voor een opleiding hadden. Neen, ze hebben het verdient! Net goed!

Zo, ik voel me erg opgelucht dat dat er allemaal uit is. Ik ben bovendien blij dat het in het Nederlands is zodat mijn familia het hier niet kan lezen. En bovenal ben ik blij dat alle mensen die eventueel commentaar op dit verhaal zouden kunnen gaan leveren dit niet lezen maar netjes doorgescrolled hebben naar de volgende lijn:

———————————————————————————————————

Zo welkom iedereen die heeft doorgescrolled. Ik heb zojuist verteld over hoe Adam Eva ontmoette en meer van dat soort dingen. Je kent het wel.

Dan komen we nù aan bij de politíek van Ecuador. Ik heb jullie eerder al verteld van de demonstratie ter ere van Lucio Gutierrez, de president. Ik ben daar toen heen gegaan en heb me kostelijk vermaakt. Inmiddels is de situatie ernstiger geworden, en zo ook de demonstraties. Ik zal jullie eerst even schetsen wat er politiek gezien aan de orde is hier.

Zoals de meeste landen heeft Ecuador 3 machten: de wetgevende macht, de uitvoerende macht, en de rechtsprekende macht. In dezelfde volgorde zijn dit: el congreso, Lucio Gutierrez (president) en la corte suprema. De vorige president was Abdalá Bucaram. Hij werd ookwel als “loco” gezien. Hij deed allerlei vreemde dingen, zoals een voetbalkampioenschap organiseren in zijn tuin, zijn shirt uittrekken en rondrennen, etc etc. Het congreso heeft hem na 2 jaar officieel door dokters gek laten verklaren en zo is hij afgezet. Hij heeft onderwijl het land uiteraard beroofd van miljoenen dollars en is em toen gesmeerd naar Panama. Daar heeft hij de afgelopen jaren lekker gechilled in zijn mansion. Recentelijk is hij teruggekeerd en het overgrote deel van het land vond dat hij naar het corte suprema moest. Helaas had onze vriend Lucio inmiddels het gehele corte suprema vervangen door mensen van zijn partij, wat tevens de partij van Abdalá is. Zo gaat Abdalá dus totaal vrijuit. Het vreemde was dat hij op tv weer werd toegejuicht door een uitzinnige menigte terwijl hij zijn shirt openscheurde en water over zichzelf heengooide (ik zie dat JP al doen). Een menigte van wederom straatarme mensen die geen idéé hebben dat hij de boel heeft beroofd gezien het merendeel niet kan lezen nóch schrijven. Bovendien is hij zo vriendelijk om ze zakken rijst en vlees te geven. Een echte vriend van het volk zoals ie word genoemd. Velen hebben dus niet door dat ie ze rijst geeft met hun eigen geld wat ie handig onder hun voeten heeft weggeroofd. Om terug te komen bij het corte suprema, Lucio had dat ondertussen dus helemaal veranderd. Alléén het congreso kon er nog wat aan doen. Van de 100 mensen  die er in het congreso zitten moesten er 51 vóór stemmen om het corte suprema weer terug te veranderen. Lucio en zijn partij konden met enkele honderduizenden dollars omkoopgeld er natuurlijk wel even voor zorgen dat er precies 50 stemmen vóór waren; 1 te weinig dus. Dit gebeurde terwijl er enorme rellen op straat waren. Enkele foto’s hiervan heb ik geupload. En dan heb ik het niet meer over rellen als mensen die alleen maar roepen. Afgelopen woensdag probeerden de protestanten dus door te dringen naar het plaza grande waar het koninklijk paleis aan ligt. Vanuit daar besturen Lucio en zijn kornuiten het hele land. Gezien de hele wijk was afgezet en er aan elke straat zo´n 100 politie agenten stonden  begonnen mensen danook al gauw met stenen te gooien. Dingen als “lucio Fuera” (Lucio opgerot) werden vervangen door liedjes waarin “de homo” de dood aan het kruis werd toegewenst en meer onvriendelijke dingen. Tot noch toe had ik protesten zoals dit alleen maar op tv gezien in landen waar het oorlog is. Het is danook nèt oorlog. Overal op straat worden branden gesticht. Ik begreep eerst niet waarom, toen de politie met hun gasbommen kwamen begreep ik het des te meer. De politie was in mijn ogen geen politie meer. In volledige camoeflage pakken met helmen, schilden en sommigen met gasmaskers, schoten ze met een soort bazooka´s gasbommen af in de menigte. Iedereen rende dan weer als een gek weg omdat die gassen echt niet te harden zijn. Na een tijdje kan je niets meer zien en ik heb dan ook meerdere keren in een gaswolk met mijn handen voor mijn ogen omdat ik mijn ogen niet meer kon openen blind gerend voor mijn leven. Daar komen de vuren die overal worden gesticht weer terug. Als je dan namelijk boven een vuur gaat hangen kan je weer een beetje ademen. Gasbommen worden opgepakt en terug gegooid naar de chapas (= kutjuten) en woensdag heb ik ook voor het eerst mensen serieus molotov cocktails zien gebruiken. Alhoewel ze zich policia noemen kwamen er ook echt tanks aan te pas om gasbommen te schieten en keihard op het publiek in te rijden. Ik vond het woensdag echt sick!  32 mensen raakten gewond. Het bleek later woensdag nog mee te vallen. Het gehele verkeer lag plat en skoel ging danook niet door die woensdag.
De volgende dag ben ik niet naar skoel gegaan maar naar de rellen die alhoewel kleiner, nét zo hard doorgingen. Tussen alleen maar jongens van tussen de 15 en de 25 stond ik foto´s te nemen. Ze hadden eerst redelijke argwaan en ik hoorde ze schamper lachen en “gringo” zeggen. Een gringo is een noordamerikaan en daar wordt, vooral in deze rellen, niet erg positief tegenaan gekeken. Op een gegeven moment vroegen ze me danook enkele dingen, maar nadat ik had uitgelegd dat ik Nederlands was, was ik helemaal the shit. Ze vroegen me wat het Nederlandse woord voor chapa was en nadat ik ze vertelde dat dat kutjuut was hebben ze dat een paar keer geschreeuwd. Echter, een nieuwe regen van gasbommen bracht ze weer terug bij hun eigen taal en de stenen die ze naar de chapas gooiden. Er liepen tussen hen jongens rond met lange ijzeren staven om stenen uit de straat te wrikken die anderen dan gooiden. Velen hadden t-shirts om hun hoofd gewikkeld precies zoals vermeende terroristen altijd hebben. Na een tijdje had ik dat ook, om de simpele reden van de gassen die dan een klein beetje beter te doen zijn. Een paar keer ben ik een straatje om gelopen en zag ik waar de cops stonden (om hoekjes) om dan weer terug te lopen en deze informatie te delen met de “rebellen” zodat ze niet in vallen liepen. Die dag werden de molotov cocktails met grotere frequentie gebruikt. Ik heb een politie agent vól geraakt zien worden door een molotov cocktail waarna hij in volledig vuur door zijn maatjes werd gedoofd. Het sicke was dat ook de politie met stenen gooide en ik ben danook meerdere keren door stenen en ook gasbommen geraakt. Mijn paar blauwe plekken staan echter in het niet tegenover het onrecht wat deze mensen aangedaan wordt. Het gewondental van donderdag weet ik verder niet.

Vrijdag heb ik de stad verlaten om naar Papallacta te gaan, een stadje een uur van Quito wat bekend staat om zijn natuurlijke hotpools. Na daar een paar uur gechilled te hebben en weer teruggekomen te zijn in Quito zijn we uitgegaan en hebben een groot feest gemaakt. De volgende dag weer vroeg opgestaan om de rellen weer te gaan opzoeken. Het gehele weekend bleven de protesten aanhouden, maar bleef het voornamelijk bij schreeuwen en stenen gooien. Echter, toen Lucio zondag het corte suprema officieel afschafte en de noodtoestand uitriep werd hij daarmee een volwaardige dictator. Het gerechtshof werkt niet meer en de noodtoestand betekend dat het leger volledige macht heeft. Bij wijze van spreken kunnen ze je huis binnenvallen om de auto op te eisen omdat die misschien gebruikt moet worden door het leger. Ook kunnen ze iedereen oppakken zonder echte reden. Er blijkt ook een wet te zijn dat buitenlanders niet mogen protesteren. Echter, feit is dat ze niet snel een buitenlander zullen oppakken, en al helemaal niet als de betreffende buitenlander uit de States of de EU komt. Ik waande mij dus redelijk veilig voor de wet, alleen de stenen en bommen dus nog.

Jullie begrijpen dat met het afschaffen van het corte suprema en volledige macht voor ex-militair Lucio het land volledig op zijn kop stond. Lucio deed de rellen af met de woorden dat er alleen maar een paar forajidos in de straten waren. Een forajido is zoiets als een vandaal of probleemzoeker. Vanaf dat punt hadden mensen borden met “Ik ben ook een Forajido!”. Ook plakte vrijwel iedereen een papier met deze woorden in hun auto om zo ook hun steun te betuigen. Mensen reden met continue getoeter in het ritme van “Lucio Fuera!” door de stad. Maandag ben ik niet naar de protesten gegaan. Ik moest de volgende dag weer op om 6:30 uur voor mijn lessen. Na de lessen zijn we die avond wat gaan drinken met een groepje vrienden in het huis van Mac, een vriend van me. Het plan was daarna naar de protesten te gaan om dat te doen opvolgen door een discotoer. Die discotoer is er nooit meer van gekomen. Dinsdagnacht werd in de krant beschreven als: “de verschríkkelijke dinsdagnacht was het begin van het einde”. De protesten bereikten echt een hoogtepunt rond 11 uur. Wij stonden de hele tijd redelijk vooraan. Dat wil zeggen, staan. Ik kan het gewoon niet beschrijven. Het was echt oorlog. Overal grote oplaaiende vuren. Banden die in brand werden gestoken. Mensen met spuitbussen om overal anti-Lucio kreten te spuiten. Alle mogelijke scheldwoordcombinaties met puta erin verwerkt. Stenen en molotov cocktails die werden gegooid. Gasbommen die je rond de oren werden geschoten door tanks die af en toe naar voren kwamen waar het volk continue weer voor moest vluchten waarna ze (we) weer terugkwamen. Een soort tank met een waterkanon die af en toe schoot. Bommen werden ook niet vóór het volk geschoten maar rechtstreeks ín de woedende menigte. Een meisje van onze groep kreeg al snel een bom tegen haar schenen en kon niets meer zien noch enige lucht in haar longen krijgen. Ze werd verschrikkelijk bang en is dus naar een ambulance gedragen. Ik heb dat zelf niet gezien omdat ik verder naar voren was. Na een tijdje waren alleen Mac, Micah, Elly en ik nog over. De rest was naar huis. Met een vlag rond mijn nek en een t-shirt voor mijn mond renden we rond om foto´s te maken en te vluchten voor de bommen. Op een gegeven moment zag ik Elly hulpeloos in haar eentje tussen een rookwolk ronddwalen. Iedereen was al weggerend en ze kon niets meer zien omdat die rook alles gewoon stil legt. Je kan niets meer zien omdat je ogen en je hele gezicht eigenlijk gewoon branden alsof alles er elk moment af kan vallen. Als je ademt begin je te kokhalzen en omdat je niets meer kan, kan je ook niet meer vluchten. Ik rende dus naar Elly en pakte haar hand. Met onze ogen dicht en een minimum aan lucht ademend heb ik haar naar de frisse lucht geleid. Daar word je opgevangen door andere mensen die zien hoe slecht je eraan toe bent. Sigaretten rook word in je gezicht geblazen of er word gewoon een sigaret in je mond gestoken. Dit brengt enige verlichting. Ook zijn er veel mensen met zakjes zout wat ze na een commando van “mond open!” op je tong strooien. Ook dit brengt verlichting. Of je werd gewoon vastgehouden boven een vuur waarna je weer een beetje kon zien. Op een gegeven moment besloten we dat het tijd was om maar eens naar huis te gaan. Het werd namelijk ècht te gek. Mac, Elly en Micah zeiden dat en liepen dus weg. Op dat moment werd ik stevig aan mijn arm vastgegrepen door een kerel van rond de 40. Hij begon te roepen, ik verstond er niet veel van. Hij kwam uit Costa Rica en vertelde me dat ik niets van de hele situatie begreep. Ondertussen rende iedereen weg voor nieuwe bommen. De betreffende kerel zag eruit, en deed ook alsof ie totaal onder de invloed was van alcohol of één of andere selectie van flink harde drugs. De rook begon zich om ons te sluiten maar Mac zag wat er gebeurde en kwam terug. Op een gegeven moment heb ik geroepen dat ik heel goed begreep wat er gebeurde: we werden gebombardeerd met gas en moesten maken dat we wegkwamen! Ik heb me losgerukt en heb gerend als een gek. Wat er van die vent is gekomen weet ik niet. Wij zijn naar huis gegaan en hebben iedereen gebeld. Iedereen was veilig.

De volgende morgen vertelde het nieuws ons dat het geen gassen meer waren die de politie gebruikt. Het was het leger die ons beschoot met gassen die men ook in echte oorlogen gebruikt. Ook de zogenaamde waterkannonnen zaten vól met chemicaliën. Er zijn die avond meer dan 40 gewonden gevallen en 2 mensen zijn omgekomen. Dat was allemaal binnen een straal van 100 meter van waar wij waren.

Woensdag 20 April; Lucio heeft wederom enkele duizenden mensen van straatarme plattelandsdorpjes ongeveer $10 per persoon betaald om naar Quito te komen en vóór hem te protesteren. Dit betekende in deze context: voor Lucio véchten, gezien de hele stad/land hem gewoon dood wilde. Met deze actie ontketende Lucio dus een regelrechte burgeroorlog in Quito. Om deze bussen vol met plattelandsmensen te stoppen werden stads-bussen op alle grote wegen in de stad gestopt en de banden in brand gestoken zodat alles gebarricadeerd was.. (oja, lessen op de uni gingen wederom niet door) Ondertussen zag je overal op tv dat de hele stad gewoon een puinhoop was. Alle ministerios werden bekogeld. Ik stond voor het “Ministerio de Bienestar Social” waar de uitzinnige menigte de uittocht van ene González eiste. Molotov cocktails werden naar binnen gegooit en binnen de kortste keren stond het gebouw in brand. González was inmiddels vertrokken door een achterdeurtje. Nadat het gebouw langzaamaan gestopt was met branden zijn enkele mensen naar binnen geklommen en kwamen ze op een dakje op de eerste verdieping naar buiten met 2 schilderijen van Lucio. De menigte werd hélemaal gek. Één schilderij werd naar beneden gegooid. Binnen een fractie van een seconde stond iedereen dat schilderij te vertrappen en aan stukken te scheuren. Het tweede schilderij werd onder toeziend oog van de inmiddels totáál gek geworden menigte op een spijl van het hek gespiesd en bleef daar hangen met een punt door zijn hoofd.
Langzaamaan trok de inmiddels meer dan 70.000 tellende menigte naar het palacio van de president. Om 13:30 uur legde de commandant van de nationale politie zijn functie neer. Schreeuwend verklaarde hij op tv dat hij een baan had waar je het volk moest beschermen, niet bevechten. Hij droeg zijn aftreden op aan zijn vrouw en kinderen. Even daarna waren er beelden van het gehele congreso dat “Lucio Fuera!” schreeuwde. Dit is echter ook een bedenkelijke actie, gezien er toch geen houden meer aan was en zij dus maar de kant van de winnende partij kozen. Om 14:00 uur brak de menigte door de leger eenheden die het palacio beschermden. Een overigens meer dan 2500 tellende zwaarbewapende leger eenheid.
Schreeuwend, springend en stenen gooidend stond de menigte voor het palacio. Echter, het volk was kansloos toen er een leger helikopter landde op het dak van het palalcio om even later weer te vertrekken met de meest gehaatte persoon van het land erin. Wat volgde was een ware klopjacht. Ondertussen hadden andere groepen mensen zijn uittocht uit het palacio namelijk al voorzien en renden er inmiddels horden mensen door de douane van het vliegveld om de landingsbanen te bezetten. Toen er een klein privé vliegtuigje wilde vertrekken landde er een helikopter vóór hen om hun vertrek te voorkomen. Het bleek niet Lucio te zijn. Alle grenzen van het land werden onmiddelijk gesloten (vertelde het nieuws ons). Verschillende verhalen deden de ronde waar hij zou zijn. Op straat hoorde je verschillende variaties. Óf hij zou al in Colombia zijn, óf hij zou met zijn helikopter het regenwoud ingetrokken zijn, gezien hij daar veel familie heeft, óf hij zou naar een leger vliegveld gevlogen zijn om vanuit daar te vertrekken.

Vandaag is het donderdag 21 april. Alle dingen over gisteren worden langzaamaan duidelijk; meer dan 80 gewonden, 4 mensen omgekomen en Lucio bevind zich in de ambassade van Brazilië te Quito. Maar vreemd genoeg is vandaag de rust redelijk wedergekeerd. Men is tevreden met het feit dat Lucio niet meer aan de macht is. Ik ben benieuwd wat er zou zijn gebeurd als hij gisteren in de uitzinnige menigte was terechtgekomen. Waarschijnlijk was hij aan stukken gescheurd, als ik me zo de agressie van de mensen herinner.

Maar wat nu? Dat is natuurlijk duidelijk. Waar een machtsvacuum ontstaat rijzen leiders snel. Sinds vandaag is de ex-vice-president Alfredo Palacio de kersverse president van Ecuador. Aan hem de taak het beter te doen. Er zijn nog groepen die ook hém weg willen hebben, maar ik denk niet dat dat snel zal gebeuren.

Vanmorgen ben ik naar de uni gegaan. Na 1,5 uur les werd de gehele uni ontruimd in verband met een bommelding. Ik neem aan dat het onzin is. Feit blijft dat ik nu lekker tijd heb om dit verhaal eindelijk eens af te maken. Ik ben er al een week mee bezig namelijk.

Als ik zo voor mijzelf bekijk wat ik er nou van vond heb ik gemengde gevoelens. Ik kreeg af en toe rillingen van hoe mooi ik het vond dat deze mensen echt vechten voor hun rechten. Mensen vroegen mij of er zoiets wel eens gebeurde in Nederland. Het enige wat ik kon bedenken was dat er een paar jaar geleden rellen in Amsterdam waren met koninginnenacht. Ik heb ze met het schaamrood op mijn kaken uitgelegd dat dit niet was vanwege fundamenteel onrecht wat het volk werd aangedaan, of democratische eisen. Nee, het was omdat de treínen niet reden. Waar men in Nederland boos over is lijkt ineens zo insignificant.
Aan de andere kant vind ik het natuurlijk verschrikkelijk. Verschrikkelijk dat dit land élke keer weer bedrogen uitkomt met hun presidenten, verschrikkelijk dat het land zich in zo´n rotzooi stort, en bovenal, verschrikkelijk dat er mensen door zijn omgekomen, níet zijnde de president. Enkele van die mensen waren namelijk de mensen uit de arme dorpen die betaald werden. Die mensen die tóch het centrum hebben bereikt om hun schamele $10 te verdienen hebben het gewéten ook.
Voor niets gaat de zon op, vooral in Ecuador…

Ik groet u allen,
Hielke.

Ps. Ik heb nog even gezocht op NOS.nl naar de beurtenissen hier. Het enige wat ik vond was dit (link werkt met de nieuwe NOS site helaas niet meer, maar het was een zeer summier bericht). Naar aanleiding hiervan vraag ik mij af hoeveel enorme opstanden er wel niet zijn waar wij niets van weten. Men zegt wel eens dat het een kleine wereld is. Volgens mij is ie nog steeds groter dan de mens aan kan.